سابقه و هدف: ویروس B19 از خانواده پارو ویریده، بیماری های مختلفی از قبیل بیماری پنجم، کم خونی بحرانی زودگذر، آپلازی، هیدروپس فتالیس و آپلازی مادرزادی را سبب می شود. با توجه به اهمیت عفونت با این ویروس در زمان حاملگی و اثر آن بر روی جنین که خطر از دست دادن جنین را افزایش می دهد، مطالعه حاضر بر روی زنان 15 تا 45 ساله ساکن شهر سراوان جهت تعیین سرواپیدمیولوژی این ویروس در سنین باروری در استان سیستان و بلوچستان در سال 1380 انجام گرفت. مواد و روش ها: بعد از تعیین حجم نمونه که 365 نفر بود، شهر سراوان از نظر جغرافیایی به چهار منطقه تقسیم شده، و از هر منطقه به نسبت، نمونه ها از بین خانم های سنین 15 تا 45 ساله متاهل انتخاب و پس از اخذ 5 میلی لیتر خون، سرم آن ها جدا شده و تا زمان انجام آزمایش در منهای 20 درجه سانتی گراد نگه داری شد. جستجوی آنتی بادی برعلیه ویروس B19 توسط کیت الیزا ساخت کارخانه RADIM صورت گرفت. در زمان نمونه گیری پرسش نامه ای که حاوی اطلاعات دموگرافیک و متغیرهای مورد بررسی بود در مورد هر یک از افراد مورد مطالعه تکمیل شد. یافته ها: این مطالعه نشان داد که 2/59 درصد افراد مورد بررسی برعلیه ویروس B19 آنتی بادی داشتند. در بین افراد مورد مطالعه 3/17 درصد افراد در طی دوران باروری خود حداقل یک بار مرده زایی و 7/22 درصد حداقل یک بار سقط و 5/6 درصد بیش از یک بار در دوران باروری خود سقط را تجربه کرده بودند. بین سقط و داشتن آنتی بادی برعلیه B19 رابطه معنی داری مشاهده شد ((P=0.0003. ولی این رابطه بین مرده زایی و آنتی بادی بر علیه B19 معنی دار نبود. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد شیوع عفونت با ویروس B19 در منطقه مورد بررسی در مقایسه با مطالعات انجام گرفته در مناطق دیگر کشورمان به خصوص تهران کمتر می باشد. علی رغم نبودن رابطه معنی دار آماری بین B19 و مرده زایی، انجام مطالعات گسترده تر توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: پاروویروس B19 عامل بیماری پنجم (Erythema infectiosum) در بچه ها می باشد. ویروس B19 فاقد غشای لیپیدی است و نسبت به بیشتر عوامل فیزیکوشیمیایی مقاوم می باشد. در بیماران هموفیلی که محصولات خونی دریافت می کنند، احتمال انتقال عفونت ویروس زیاد است. این مطالعه به منظور بررسی شیوع آنتی بادی IgG پاروویروس B19 در بیماران هموفیل انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی و توصیفی انجام شد. جهت بررسی شیوع آنتی بادی IgG علیه پاروویروس B19 در بیماران هموفیلی A یا B یا بیماران فون ویل براند، 180 بیمار هموفیلی به روش الایزا آزمایش شدند. نتایج به دست آمده با 400 نمونه کنترل (اهدا کننده خون مذکر و بچه های مذکر) که از نظر سنی با بیماران سازگار بودند، مقایسه گردیدند. اطلاعات جمع آوری شده به وسیله نرم افزاری آماری 10.10 SPSS و آزمون آماری کای دو (Chi-square) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: شیوع آنتی بادی IgG در بیماران هموفیل 74% و در گروه 56.5% بود (P<0.001). بیماران هموفیل که جهت درمان، داروهایی مثل فاکتور هشت متراکم، پلاسمای تازه منجمد شده یا رسوب کرایو استفاده می نمودند، (با توجه به این که محصول قبلا با روش Solvent/Detergent یا با روش پاستوریزاسیون، ویروس زدایی شده) هیچ اختلافی از نظر شیوع آنتی بادی نشان ندادند.نتیجه گیری: مشاهدات نشان می دهد که پاروویروس B19 می تواند از طریق محصولات خون متناوبا انتقال یابد. بنابراین روش های ویروس زدایی موجود قادر نیستند مانع از انتقال عفونت B19 شوند.

سابقه و هدف: پاروویروس B19 انسانی، ویروسی بسیار کوچک با DNA تک رشته ای، بدون پوشش و عضو خانواده پاروویریده می باشد. پاروویروس B19 انسانی موجب بروز تعدادی از بیماری های بالینی شامل اریتمای عفونی (بیماری پنجم)، هیدروپس فتالیس، بحران آپلاستیک گذرا، آرتروپاتی و کم خونی مادرزادی می شود. انتقال ویروس از طریق تنفس، انتقال خون و فرآورده های خونی است. DNA B19 از طریق روش های حساس PCR قابل تشخیص است. بررسی های قبلی نشانگر آن است که افرادی که ایمونوگلوبولین از نوع IgG ضد ویروس در خونشان ظاهر شده، از نظر وجود ویروس منفی هستند. آنتی بادی های کلاس IgM پاروویروس B19 انسانی به طور معمول برای چندین ماه و آنتی بادی کلاس IgG پاروویروس B19 برای چندین سال و حتی تا پایان عمر دوام دارند. هدف این مطالعه تعیین شیوع پاروویروس B19 انسانی در بین اهداکنندگان خون در تهران بود.مواد وروش ها: مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. به روش نمونه گیری تصادفی، سرم 730 اهدا کننده خون که از نظر anti-HIV Ab، HBsAg و anti-HCV Ab منفی بودند، به لحاظ حضور IgM و IgG علیه پاروویروس B19 ابتدا به روش الایزا بررسی شدند. سپس نمونه تمام سرم ها برای حضور DNA ویروس با روش semi-nested PCR مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از میان 730 اهداکننده خون، 4 نفر (0.5%) در سرم آنتی بادی خاص IgM داشتند و سرم این افراد برای IgM anti-B19 مثبت گزارش شد. از میان این تعداد اهداکننده، 338 نفر (42.7-50 = 95% CI، %46.3) برای آنتی بادی خاص IgG مثبت بودند. DNA پاروویروس B19 در هیچ یک از سرم های اهداکنندگان یافت نشد.نتیجه گیری: با این که عفونت B19 در برخی دریافت کننده های خون می تواند عوارض زیادی به همراه داشته باشد، هنوز غربالگری اهداکنندگان برای این ویروس اجباری نیست. از یک طرف شیوع IgG در میان اهداکنندگان تهرانی بالا بود و از طرف دیگر، هیچ یک از نمونه ها برای DNA B19 مثبت دیده نشد که این به معنای پایین بودن خطر انتقال ویروس از طریق انتقال خون می باشد. مطالعات بیشتری بر روی تعداد زیادی از اهداکنندگان و هم چنین گروه های پر خطر لازم است.

پارو ویروس B19 به بسیاری از شرایط ویروس زدایی فیزیکوشیمیایی مقاوم است و انتشار آن از طریق فاکتورهای IX, VIII انعقادی گزارش شده است. پس از اپیدمی های مربوط به هپاتیت A که در سالهای اخیر در اروپا بعلت تزریق فاکتورهای VIII انعقادی گزارش گردید بیماران، پزشکان، قانونگزاران و همچنین تولید کنندگان بیش از پیش در مورد انتقال آلودگی ویروسهای بدون پوشش (non-enveloped) محتاط شده اند. (1) در این گزارش سعی شده است که آخرین نتایج بررسی های انجام شده در مورد ویروس B19 در فراورده ها خلاصه شود ...